De soms onweerstaanbare aantrekkingskracht van tassen, jassen en schoenen: tussen verlangen en verslaving

1. Visuele en zintuiglijke fascinatie

De afbeeldingen geven de aantrekkingskracht weer: een strak georganiseerd kledingrek, schoenen netjes uitgestald, tassen zichtbaar als verzamelobjecten.

Kijken naar en aanraken van deze objecten wekt emoties en verlangens op — leer, vorm, afwerking, voering… alles draagt bij aan een zintuiglijke ervaring.

2. Psychologische mechanismen in werking

De onmiddellijke beloning

Iets moois kopen of bezitten activeert vaak dopamine — het plezier van eigendom. Dit fungeert als een mini-beloning in onze hersenen.

Dit kan evolueren naar een herhaald verlangen, wanneer het psychologisch “welbevinden” mede afhangt van dergelijke momenten.

Impuls & matige compulsieve aankopen

Soms spreekt men van “compulsive buying disorder” — een extreme vorm waarbij iemand stress, nood of overweldigend verlangen voelt om te kopen. (Wikipedia)

Niet iedereen bereikt dat niveau, maar impulsieve aankopen (wanneer je instort voor een jas in de etalage of een paar schoenen in de uitverkoop) kunnen een mildere vorm zijn.

Identiteit en symboliek

Tassen, jassen en schoenen zijn meer dan functionele objecten: ze spreken over wie we zijn.

Ze drukken stijl, behoren tot een groep, status, uniciteit uit. In een culturele of sociale context draagt wat we dragen bij aan onze identiteit.

In Nederland bijvoorbeeld is zichtbaar hoe aankoopgedrag en stijl verweven zijn met identiteit — objecten worden “bruggen” tussen het individuele zelf en collectieve betekenissen. (dare.uva.nl)

Sociale druk, media, de economie van vernieuwing

Merken, influencers, nieuwe collecties, promoties creëren constante prikkels.

We vergelijken onszelf, volgen trends, vrezen om een model te missen, een gelimiteerde uitgave… Dat voedt het verlangen om aan te vullen.

In fast fashion is dit effect sterker: collecties wisselen snel, wat het constante koopverlangen versterkt. (FashionUnited)

Overconsumptie en gevolgen

Recente studies tonen dat bij jongvolwassenen overconsumptie van kleding (meer kleding kopen dan nodig, gebruikbare stukken vervangen door nieuwere) een reëel fenomeen is. (DRIFT)

Dit heeft persoonlijke gevolgen (financieel, emotioneel, rommelig bezit) maar ook milieu-impact — de kledingproductie is een van de meest resource-intensieve industrieën. (DRIFT)

3. Waarom “genoeg” zelden genoeg is

• De bevrediging na een aankoop is vaak kortstondig: de blik richt zich al snel op wat er ontbreekt.

• Het gevoel van een onvolledige collectie: een ontbrekende kleur, een ander model, een speciale editie…

• Vernieuwing als permanente motor: mode verandert, smaken verschuiven, wat gisteren perfect was, kan vandaag al verouderd lijken.

• Accumulatie als zelfversterking: elk stuk voegt toe aan het geheel, de stijl, het persoonlijke verhaal dat je aan de wereld toont.

4. Slotwoord: een licht fatalistische (maar realistische) conclusie

Ja — voor velen overstijgt het bezit van tassen, jassen en schoenen het louter nuttige.

Het bevindt zich op het snijvlak van emotie, status, genot, trend en identiteit.

En zolang mode, marketing, persoonlijke identiteit en de hunkering naar vernieuwing samenleven, blijft de aspiratie tot “meer hebben” veerkrachtig.

Uiteindelijk kun je bijna zeggen: men heeft nooit echt genoeg — niet in een logisch, maar in een intiem verlangen, een smaak voor ontdekking, en het gevoel deel uit te maken van een altijd bewegende esthetiek.